کاربرد گوشی پزشکی

به یکی از ابزارهایی که برای تشخیص صداهای درونی بدن به کار می رود گوشی پزشکی یا استتوسکوپ گفته میشود و به کاری که به وسیله گوشی انجام می گردد گوش دادن یا auscultate گویند. به طور معمول از این ابزار برای شنیدن صدای قلب، ریه، روده ها و جریان خونی شریانی و وریدی مورد استفاده قرار میگیرد . همچنین در مواردی همچون اختلالات مادرزادی و بیماری‌های دریچه قلب که صداها و صوت‌های ویژه ای به صداهای قلبی اضافه می گردند نیز می توان استفاده نمود.

 کاری که به وسیله گوشی انجام می گیرد به آن  auscultate یـا گـوش دادن گفته میشود و مشتمل بر کنترل صداهای داخلی بدن میباشد که در مورد ریه و قلـب پیشرفت پیدا کرده است . گوشی پزشکی سه بخش عمده دارد. بخش اول گوشی روی بدن فرد قرار می‌گیرد و دو طرفه میباشد که یک طرف را دیافراگم و طرف دیگر را بخش زنگوله‌ای یا بــل میگویند و ارتعـاشـات بـدن را تبـدیـل بـه ارتعاشات صوتی نموده و کمی تشدید مینماید . سـپـس صـوت دریافتی وارد لـولـه‌ یـا لـولـه‌هـای هـدایـت کـنـنده صدا شده و در پایان از راه گــوشـی‌هـای مـخـصـوصـی وارد گـوش پـزشـک میگردد .

 از گــوشــی هـای پـزشکـی مـی تـوان در مـواردی نظیر اخـتــلالات مــادر زادی، بـیـمــاری هــای دریـچـه‌ای قـلـب و در آریـتـمـی هـای قلبی و … که صـداهـا و صـوت هـای خـاصـی بـه صـداهای قلبی اضـافه می‌شوند به کار گرفت . بخش دیافراگمی گوشی (که سطح بیشتری دارد) به طور معمول جهت گـوش دادن صـداهـای متفاوت بـدن به کار می‌رود. بخش زنگوله‌ای یا بل گوشی (که عملاً پـرده‌ای ندارد) تنها در مواردی به کار می‌رود که صدای آن اندام از بمی خاصی برخوردار است.

گوشی پزشکی یکی از تجهیزات پزشکی پر کاربرد در مراکز درمانی وبیمارستان ها میباشد .

گوشی پزشکی چگونه ابزاری است؟

گوشی پزشکی به همراه چند وسیله معروف دیگر مثل چراغ‌قوه پزشکی، توانایی مهم تشخیص گونه های متفاوت بیماری‌ها را برای پزشکان به ارمغان آورده است. تقریبا دو قرن از ابداع گوشی پزشکی می‌گذرد و در طول این مدت، این وسیله به یکی از وسیله های حیاتی در علم پزشکی تبدیل شده است. در سال های گذشته گونه های  مدرن گوشی پزشکی به طور الکترونیکی و اتوماتیک نیز وارد بازار شده‌اند که دستاورد مهمی در طب نوین به شمار می آید .

توانایی های این وسیله ساده ولی کارآمد موجب گشته است که گوشی پزشکی به یکی از وسیله های همیشگی همراه پزشکان تبدیل گردد . بعد از اختراع یک استوانه چوبی قدیمی 30 سانتیمتری در سال 1816 به وسیله یک پزشک فرانسوی به اسم رنه لنک، این وسیله جایگزین تکنیک شنیدن مستقیم (قرار دادن بی‌واسطه گوش روی بدن بیمار) گردید .

 ابداع گوشی پزشکی یک کشف خیلی پرمزیت بود که به بررسی و توصیف بیماری‌های خاص کمک مینمود . جهان پزشکی ابداع این وسیله را مدیون اختراع لنک و انتشار مقاله او در سال 1819 تحت عنوان "گوش دادن غیرمستقیم" یا "رساله‌ای راجع به تشخیص بیماری‌های ریه و قلب" میباشد .

بعد از اختراع گوشی پزشکی و معرفی آن به جامعه پزشکی، به تدریج آنقدر پیشرفت پیدا کرد که تبدیل به یک گونه کلاسیک شد و هم‌اکنون نیز در اختیار پزشکان قرار دارد. گوشی پزشکی وسیله ای میباشد که تشکیل شده از یک گیرنده صوتی (مجموعه مربوط به قفسه سینه)، توام با یک غشاء حساس متصل به این گیرنده میباشد و دور آن با یک نوار لاستیکی بسته شده که صداها را به طرف دو مجرای خروجی گوشی هدایت مینمایند . استفاده از گوشی پزشکی به وسیله متخصصین گوناگون و در حوزه‌های متفاوت سلامت تا حدی متداول میباشد که تبدیل به یک وسیله نمادین در علم پزشکی شده و به آسانی در یک جمع عمومی می‌توان تشخیص داد، فردی که روپوش سفید به تن کرده و یک فروش گوشی پزشکی در دست دارد، یک پزشک یا متخصص در حوزه سلامت میباشد .